De legende luidt als volgt: een visser uit Oostburg ving, na een dag vruchteloos vissen in de Blontrok, een zeemeermin in zijn netten. Zij smeekte hem haar terug te laten keren Waterlandkerkje is een dorp in de gemeente Sluis, in de Nederlandse provincie Zeeland. Het dorp, gelegen aan de weg Oostburg-IJzendijke (N676) en de weg naar de Belgische grens
Hildegonda, de eeuwenoude legende van Waterlandkerkje
Waterlandkerkje anno nu
Welkom op de website Waterlandkerkje.com
Our Blog
Dorpshuis officieel geopend!
Toneelspelers van de toneelverenigingen ‘Tekst Kwijt’ en ‘De Waterlanders’ zetten op 9 maart 2019 het dorpshuis compleet op stelten! Ze waren moe. Van al het klussen als vrijwilliger. Maar ze zijn wel trots op wat ze hebben bereikt…behalve een emmer vol kroonkurken en het een en ander om op te ruimen, een prachtig mooi dorpshuis!
Volle bak
Ze waren wel moe, maar ze hadden ook zin in een feestje. En daarin waren ze niet de enigen. Zowat iedereen in het dorp was aanwezig op 9 maart toen het toneel voor de eerste keer in bijna een jaar weer kon worden gebruikt. Iedereen in het dorp was uitgenodigd en het was volle bak!
Appelaerezaal en Waterlanderzaal
Voorzitter François vertelde over hoe het zo ongeveer allemaal gelukt was en onthulde de nieuwe namen van de twee zalen: de Appelaerezaal en de Waterlanderzaal (wegens hun sponsorbijdrage). Beide zalen kunnen nu apart worden verhuurd omdat de nieuwe paneeldeuren de doorgang tussen beide zalen geluidsdicht maken.
Het kerkje van Waterlandkerkje
Het kerkje van Waterlandkerkje is sinds 2001 eigendom van de Stichting Oude Zeeuwse Kerken. Tijdens de zomer is de kerk enkele dagen 's middags opengesteld voor publiek. Regelmatig worden er ook kerkdiensten gehouden. Meer informatie hierover vindt u hier.
De eerste predikant, Ds. Johannes Stuerbaut – afkomstig uit Geraarsbergen – was oorspronkelijk touwslager van beroep. In 1658 trad hij in dienst van de protestantse gemeente rond de St. Nicolaas kerk. Deze kerk was gesticht in 1530 en lag in de Kleine Oudemans Polder op Nederlands grondgebied, een "eind weegs" voorbij Stroopuit (nabij de tegenwoordige buurtschap Goedleven vlakbij de Belgische grens). Tussen 1604 en 1654 was deze kerk een ruïne als gevolg van militaire inundaties (onder-water-zettingen), maar ook omdat soldaten en Zeeuwen op rooftocht het lood van het dak hadden geroofd.
Krulbolvereniging De Meermin
Eeuwenoude traditie
Voor Zeeland is het heel bijzonder. Met het krulbollen heeft de eerste Zeeuwse traditie een plaats gekregen op de Nationale Inventaris Immaterieel Cultureel Erfgoed in Nederland. Niet iedere Nederlander zal deze Zeeuws-Vlaamse volkssport onmiddellijk thuis kunnen brengen. In Zeeuws-Vlaanderen is het echter, net als in het aangrenzende Vlaanderen, een populaire volkssport die in verenigingsverband beoefend wordt. De geschiedenis van het populaire bolspel gaat terug tot in de middeleeuwen en is verwant aan sporten als kolven, beugelen en klootschieten. Bolspelen zoals het krulbollen werden rond 1300 in heel Europa gespeeld, onder meer in Zwitserland, Oostenrijk en Duitsland. In Nederland werden ze in de zeventiende eeuw in beeld gebracht door beroemde schilders als Adriaen van Ostade.
Zeven verenigingen
In Zeeuws-Vlaanderen wordt het krulbollen in verenigingsverband op zeven verschillende plekken beoefend. De krulbolverenigingen hebben beeldende namen, zoals De Ware Vrienden in Aardenburg, Raak tegen Staak in Oostburg, Molenzicht in IJzendijke, Ons Genoegen in Sas van Gent, de Meermin in Waterlandkerkje en Arjoan in Breskens.
Jaarvergadering Dorpsraad Waterlandkerkje 2018
Alle kerkjenaren hadden ruim voor 16 maart een uitnodiging in de bus gekregen om de jaarvergadering van de dorpsraad bij te wonen. Aardig wat mensen hadden de kou getrotseerd om aanwezig te zijn. Want koud was het. Des te fijner was het om binnen te komen in de heerlijk verwarmde zaal van het dorpshuis. De eerste fase renovatie, het vernieuwen van de kozijnen en ramen, had duidelijk effect. Iets over half acht nam voorzitter dhr. Tonny Brugge het woord. Maar niet voordat alle aanwezigen voorzien waren van koffie, thee of 'een frisje' en een schaaltje heerlijke koekjes.
De aanwezigen werden hartelijk verwelkomd, in het bijzonder wethouder mevr. Chris van Vijver en ambtenaar dhr. Rudi Cornelis. Achter de tafel had de dorpsraad plaatsgenomen: dhr. Tonny Brugge - voorzitter, mevr. Patricia Roelse - penningmeester, dhr. Frans Dekker - bestuurslid en dhr. Remco Schanssema - bestuurslid.
Dorpshuis Waterlandkerkje
Het dorpshuis in Waterlandkerkje is het hart van het dorp. Het is een ontmoetingsplaats, onderdak voor het verenigingsleven en van diverse maatschappelijke initiatieven. Het dorpshuis bestaat dankzij vrijwilligers. Zo houden we ons dorp leefbaar.
Zo wordt het dorpshuis onder andere gebruikt als vergaderruimte, voor verenigings-, sport- en dorpsactiviteiten en verhuur aan particulieren. Het dorpshuis bestaat uit een aantal ruimten welke afzonderlijk te huren zijn.
Zo is er de grote theaterzaal met podium en muziekinstallatie, prima geschikt als locatie voor onder andere het vieren van een feestje, het uitvoeren van een sportevenement of de uitvoering van een toneelvereniging (maximaal 100 personen). Aangrenzend aan deze grote zaal is een in 2009 volledig vernieuwde keuken voorzien van koelkast, stromend koud- en warm water, kookplaat en er is een vaatwasmachine beschikbaar.
Geschiedenis in het kort
Waterlandkerkje ontstond als nederzetting rond een kerk. Het gehucht werd 't Kerkje genoemd, zoals de dorpsbewoners nog altijd doen. In 1796 kreeg Waterlandkerkje de naam Waterland, rond 1820 werd dit veranderd in de huidige naam, om verwarring met het 5 kilometer zuidelijker gelegen Belgische dorp Waterland-Oudeman te voorkomen. Waterlandkerkje werd als een van de weinige dorpen in West-Zeeuws-Vlaanderen gespaard in de Tweede Wereldoorlog. Na de bevrijding werden er dan ook mensen uit de omgeving opgevangen, van wie er veel in Waterlandkerkje bleven wonen. In de jaren 60 van de 20e eeuw braken moeilijke tijden voor Waterlandkerkje aan. Door een gebrek aan nieuwbouwwoningen trokken jonge gezinnen weg uit Waterlandkerkje en veel oude huizen werden verkocht als vakantiewoningen. Na 1970, toen de zelfstandige gemeente Waterlandkerkje bij Oostburg werd gevoegd, werden er weer nieuwe woningen gebouwd en werd het industrieterrein uitgebreid om het dorp een impuls te geven. De gemeente Oostburg is door de gemeentelijke herindeling van 2003 op haar beurt opgegaan in de gemeente Sluis. De geschiedenis
De meermin
In het wapen van Waterlandkerkje is een zeemeermin afgebeeld, een verwijzing naar een met Waterlandkerkje verbonden legende. Een visser uit Oostburg ving, na een dag vruchteloos vissen, een zeemeermin in zijn netten. Zij smeekte hem haar terug te laten keren naar de zee, maar de visser wilde geld met haar verdienen door haar op de markt in Oostburg tentoon te stellen. Er kwam juist een voerman uit Waterlandkerkje voorbij die van een afstand getuige was van het voorval. Hij rende erop af, gooide de visser in het water en bevrijdde de zeemeermin, die onder water dook en wegzwom. Inmiddels waren boeren en arbeiders die in de buurt aan het werk waren op de consternatie afgekomen. Toen verscheen de meermin, Hildegonda geheten, opnieuw en sprak een profetie uit: Waterlandkerkje zou nog lang een klein dorp blijven, maar eens zouden de Kerkjenaren Waterlandkerkje in eendracht tot groei en bloei brengen. Daarna verdween Hildegonda, niemand heeft haar ooit nog gezien.