Zeven Zomerse Weken


4e tentoonstelling: Keramiek, schilderijen olieverf en tekeningen


Doris Spoo-Ingendahl 


Doris Spoo-Ingendahl uit Cadzand was lerares biologie en engels op een gymnasium in Duitsland voordat ze in 2003 permanent in Zeeuws-Vlaanderen kwam wonen.


Naast het vertalen van boeken over de streek (bijvoorbeeld ‘Zeeuwe Vlaming? Vlaamse Zeeuw?’ van P.de Lijser), zingt Doris in een koor en exposeert ze regelmatig samen met Kunstkring Cultureel Cadzand in de dorpskerk van Cadzand.


Al in Duitsland werkte ze al met klei en ook daar exposeerde ze al veel. Doris heeft geen opleiding en alle objecten zijn met de hand geboetseerd. Ze gebruikt klei in verschillende kleuren en met variabel chamotte. Chamotte is uit korrels gebakken klei die aan de ongebakken klei wordt toegevoegd. Die korrels kunnen groot zijn, maar ook zo klein als zandkorrels. Chamotte, als het gebruikt wordt voor kunstvormen, heeft invloed op de structuur van het kunstwerk.


De objecten van Doris zijn mooi als decoratie voor huis en tuin, en niet zozeer als kunstobjecten. Ze ontstaan uit liefde voor de natuur, passie voor vorm en kleur  en de gedrevenheid om creatief bezig te zijn.


Ruud de Krijger


Ruud (RUDEK) begon zijn artistieke opleiding in 1992 aan de Gemeentelijke Academie voor Schone Kunsten in Arendonk (België). Die deeltijdopleiding volgde Ruud naast zijn baan, samen met een collega. De opleiding duurde vijf jaar en was best pittig, waarna er nog drie jaren specialisatie (portret en model ) volgden.


Schilderen doet Ruud alleen met olieverf. Dat materiaal heeft – verklaart hij - meer intensievere en mooiere kleuren dan andere verfsoorten. Meestal schildert hij aan de hand van de door hem gemaakte foto’s. Vaak zijn dat portretfoto’s in opdracht, of foto’s gemaakt op verre reizen, voornamelijk het verre oosten.


Freddy de Krijger


Tekenaar Freddy de Krijger woont in Sluis. Zijn interesse in tekenen is lang geleden gewekt  toen hij een boek met tekeningen van Anton Pieck in handen kreeg. Zó kunnen tekenen! Dat wilde Freddy ook proberen. Eenmaal bezig, kreeg hij het gevoel dat Anton Pieck zijn hand vast hield, een bijzondere gewaarwording!


Helaas, de jaren daarna tekende Freddy niet meer; druk met andere dingen. Maar enkele jaren geleden kwam de wens tot tekenen weer naar boven. Door de overredingskracht van broer Ruud en goede vriendin Doris heeft Freddy de stap genomen om zijn tekeningen nu ook aan anderen te laten zien: hij is benieuwd naar de reacties van het publiek;  Waterlandkerkje is zijn eerste tentoonstelling!